De Eigen Wijzen voor
moeder en kind
Een
wonder van nieuw leven
groeit groter in je buik
je bent zwanger
Dat is en nieuw begin, zeker voor die kleine
Maar ook het eigen lichaamsgevoel, de gezinssamenstelling,
de huisindeling, de werkverhouding, vrije tijd, slaapritme en
etenstijden vragen om een nieuwe definiëring
Een nieuw begin
Ieder nieuw kind gun je een goed begin
En een goed begin begint bij een goed gevoel
In de baarmoeder
begint die kleine al met voelen. Het tastzintuig (de huid)
ontwikkelt zich als eerste. Het vruchtje voelt hoe het gedragen
wordt, het voelt de spanning en ontspanning van de moeder; de
angsten, verdriet en historie. De eerste 9 maanden in de buik en het
geboorteproces zelf leggen de basis voor het gevoelsleven.
Natuurlijk zijn er heel veel gevoelens gaande bij de moeder, de
vraag is alleen of zij zelf de verantwoording draagt voor dat
gevoel.
Ik denk dat je
een kind geen betere start kunt geven dan door zorgvuldig met je
eigen gevoel én met gevoel voor je kind, naar de bevalling toe te
leven.
Hoe doe je dat?
Door ruimte te
maken voor je eigen wijzen.
Kun je goed voelen
en benut je dat, of heb je afgeleerd om de signalen van je lichaam
serieus te nemen, en luister je wat nonchalant naar wat goed voelt
en wat niet?
Juist tijdens de zwangerschap is het belangrijk om haarscherp te
voelen, omdat er van binnen zo’n explosie van nieuw leven
plaatsvindt.
-
Dat kan je
gespannen maken of angstig.
-
Het kan je
eetlust veranderen.
-
Het verandert
je uiterlijk.
-
Het heeft invloed op je behoefte aan rust
of aan gezelschap.
-
Zwangerschapskwalen vragen om aandacht.
Hoeveel zorg geef je aan je zelf en welke
zorg is op maat.
-
Er is ook veel te voelen:
-
Groeit het kindje goed of zijn er zorgen.
-
Is de zwangerschap gepland of een
ongeluk(je).
-
Hoe lang heb je moeten wachten op deze
zwangerschap.
-
Is het er 1, of zijn het er meer.
-
Is er tijdens een vorige zwangerschap iets
mis gegaan en speelt dit nog mee.
-
Is er ruimte voor het kindje, in je lijf,
in je relatie, je werk; in je leven.
-
Is het kindje welkom.
Door zorg te dragen voor je eigen gevoel,
draag je het niet over.
Misschien doordat ik zelf voor mijn geboorte en
vlak na de geboorte zoveel heb meegemaakt, weet ik hoeveel die
kleintjes kunnen voelen. Wat voor de geboorte ervaren is, kan
levenslang meegedragen worden, want het is nog woordeloos.
Voorbeelden uit de praktijk:
-
Ik ben een ongelukje, ze willen me niet.
-
Een tweelingbegin in de baarmoeder, één
vruchtje wordt afgestoten; ik voel me niet compleet.
-
Extreem hoge bloeddruk van de moeder; het
kind had levenslang het gevoel onder druk te staan, was nerveus.
-
Voor de geboorte al de hooggespannen
verwachtingen opgepikt van de ouders; er is zolang gewacht op de
komst van een kind.
-
Voor de geboorte al gevoeld dat ze alleen
echt blij zouden zijn met een kind van het andere geslacht.
-
Twee dierbaren overleden tijdens de
zwangerschap, ze kunnen niet blij zijn met mijn komst.
-
Niet verwerkt incestverleden van de moeder,
een patroon van begrip voor de moeder kan ontstaan.
Het geldt voor de gehele opvoeding dat je
doorgeeft aan je kinderen wat je zelf niet wilt voelen.
Met Haptonomie maak je ook contact met het
kindje door middel van aanraking.
Het kleintje voelt dan al dat ie erbij hoort.
Je kunt het laten voelen dat het welkom is.
Door het kindje actief te voelen, raak je ook vertrouwd met de
natuur van dit wezentje.
Sommige kinderen zijn stik-nieuwsgierig en komen af op een prettige
aanraking.
Anderen zijn verlegen en hebben tijd nodig.
Weer anderen trekken hun eigen plan.
Het doet een ongeboren kindje altijd goed
als het voelen geïntegreerd wordt in de dagelijkse bezigheden, als
de moeder zorg draagt voor haar eigen gevoelens en behoeften en als
het kindje al in de buik ervaren heeft dat het welkom is zoals het
is.